Powrót do biegania niespełna miesiąc po porodzie? Czy to w ogóle możliwe? Niespecjalnie. Przede mną jeszcze, oprócz wspomnianej ostatnio rehabilitacji połogowej, bardzo dużo pracy. Ale już zaczynam! Jeśli więc też wracasz do sportu po przerwie (ciąża, choroba, kontuzja, lenistwo, podróż – obojętnie) – skorzystaj z moich patentów 🙂
Pytanie „jak się zmotywować” wraca jak bumerang. I nie raz na nie odpowiadałam. Ale zazwyczaj to pytanie od początkujących – jak się zmotywować, by zacząć. A co z tymi, którzy trenują tygodniami i miesiącami? Co z ich motywacją?
Dzisiaj moja odpowiedź dla was – totalnie subiektywna, z perspektywy osoby trenującej bieganie i fitness od około 10 lat. Mam nadzieję, że będzie pomocna 🙂
Spadek motywacji to rzecz znana każdej osobie, która ćwiczy (lub poświęca się jakiejkolwiek innej czynności). Jeśli ktoś twierdzi, że jest zmotywowany cały czas i nie wie, co to kryzys motywacji – kłamie.
Dzisiaj chcę ci opowiedzieć o moich metodach na spadek motywacji – jak ćwiczyć nawet wtedy, gdy po prostu życie nam przeszkadza?
Nie biegałam trzy tygodnie – a przyczyną było zapalenie zatok, które po prostu musiałam wyleczyć. Moja motywacja do biegania po takim czasie przerwy jest zawsze ogromna, czekam i nie mogę się doczekać.
Dlaczego? Po co? Jak to robię?
Znam całkiem sporo ludzi, którzy otwarcie i uparcie twierdzą, że nie lubią biegać. Jedna połowa z nich nigdy w życiu nie biegała (chyba, że do autobusu). Druga połowa popełniła już na pierwszych treningach kilka kluczowych błędów, które doprowadziły do zniechęcenia, spadku motywacji lub, w najgorszym wypadku, kontuzji. Poznaj najczęstsze błędy początkujących biegaczy, zacznij biegać mądrze i… wybiegaj tę jesień!!!!!! 🙂
Jeśli jesteś w mojej grupie – wiesz, że w poniedziałki robimy koncert życzeń 🙂 Jak zacząć biegać to pytanie, które pojawia się często, ale nie dziwię się – to złożony temat.
Korzystając ze swoich własnych doświadczeń biegaczki, ale też z obserwacji wszystkich osób trenujących ze mną – przygotowałam wpis bardzo obszerny. To jeszcze nie wszystko. Na końcu wpisu znowu proszę o głos ciebie – stworzymy razem listę motywacji oczami nie jednej osoby, a wielu biegaczy i amatorów.
Jak zacząć biegać, ale też jak nie przestać – jak utrzymać motywację, ba, robić postępy? O tym dzisiaj, zapraszam!
Wyzwanie! Oto, czego zabrakło w maju!
Najpierw byłam na wakacjach, których klimat rozsiewa się po moim blogu za pomocą plażowych zdjęć 🙂 Potem nagrywałam materiał do większego projektu. Nagrania pochłonęły kilka dni bez reszty.
Nareszcie jestem! Wracam do rzeczywistości! A wraz ze mną… motywacja! Tym razem pod postacią lekkiej rywalizacji, dodającej nadprogramowego kopa do codziennego ruchu. Zobacz, o co chodzi!
Nigdy nie jest za późno na…
Ale zanim przejdę do sedna, chcę, żebyś wiedziała o mnie jedną rzecz: nie lubiłam wuefu. Tak! Nie byłam wybitna w żadnej dyscyplinie sportowej jako dziecko czy nastolatka! A jednak… moje życie zawodowe potoczyło się właśnie tak. No i całe szczęście 🙂
Realizuję się w swojej pracy w 100% i wiem, że robię to dobrze.
Dzisiaj wpis analizujący, motywujący i inspirujący – do tego, by znaleźć swoją pasję bez względu na wszystko. Do tego, by poszukać swojej własnej interpretacji sportu. I jak mi się to udało.
Radość w treningu to zaszczyt, o którym marzyłam, jak zaczęłam podchodzić poważniej do swojej zajawki sportem.
Trening to: początkowo jedynie wysiłek i pokonywanie słabości, potem już nawyk i odskocznia, a następnie rodzaj uzależnienia. Znasz ten schemat?
Czy to już radość w treningu? Nie. Moja definicja to dziecięca radocha z biegu w słońcu. Zabawa w pedałowaniu szybko, pod wiatr. Fun wtedy, gdy nogi są miękkie, ale głowa biegnie dalej! To taka motywacja, która budzi cię o siódmej rano na wakacjach, i biegniesz. Nie szukasz wymówek. Ale potrafisz rozpoznać, że dzisiejszy trening będzie na siłę i go nie robisz.
Dzisiaj chcę ci opowiedzieć, że radość w treningu to najważniejsza i najpotężniejsza motywacja. I o tym, jak mi się udało to dostrzec oraz osiągnąć 🙂
Wiesz, jak wyglądają siłownie w styczniu? No właśnie. Tak, jak na wiosnę. Szkoda, że już w lutym można znów spokojnie poćwiczyć, bo połowa z tych nowych ludzi odpada. Zresztą, to samo dotyczy biegaczy nad rzeką. Tylko, że w przeciwieństwie do tłumu na siłowni, lubię mijać wiele osób na swojej trasie, witać się uśmiechem, spotykać te samą osobę ponownie i mieć takich swoich anonimowych, milczących „współbiegaczy” 🙂
